...no to życzymy:
- Polsce – rychłego końca III RP i narodzin normalnej, zdekomunizowanej i zdeubekizowanej IV RP
- Inteligencji – elekcji nowych, zdrowych elit, które są elitami, nie zaś skompromitowanym „salonem”
- IPN-owi funduszy na dalsze badania
- Związkom Zawodowym – lewicy bez cienia PZPR-u
- Konserwatystom – hartu ducha i niezachwianej postawy moralnej
- Blogerom24 – konstruktywnych sporów
- Redakcji Gazety Polskiej i Niezależnej GP – licznych czytelników
Udanego 2009 roku!
Boże Narodzenie.
Niegdyś poprzedzone było wzajemnym darowaniem win, zadośćuczynieniem za wyrządzone bliźnim zło, naprawieniem krzywd. Dziś jest niemal wyłącznie folklorem.
Gdyby chcieć, żeby było jak dawniej, to należałoby wskazać krzywdzonych a zatem i krzywdzących, prawdę oddzielić od fałszu, dobro od zła, napiętnować łajdaków. A to okrzyknięto szowinizmem i fanatyzmem.
Zatem za zło nie trzeba żałować, bo nie ma już zła, jest tylko mniejsze zło, czyli coś na pograniczu dobra doskonałego i niedoskonałego.
Krzywd też nie ma, bo nikt nikogo nie krzywdził, to jedynie system wymuszał pewne zachowania. Dziś też krzywdzących już nie ma, są jedynie zaradni.
Dziś nie ma Herodów-morderców, są tylko ludzie dający kobietom prawa do własnego ciała i swoich marzeń, którym dziecko położyłoby kres.
Nie ma deprawatorów i propagatorów zboczeń, są jedynie krzewiciele nieobwarowanej przesądem ekspresji seksualnej.
Nie ma kłamstwa, jest tylko alternatywna prawda. Poza tym nie ma jednej prawdy - już Piłat, intelektualista z Pontu, się jej dziwił, jest za to intuicja moralna, która nie sili się na sprawiedliwość, za to kocha się w nieograniczonym miłosierdziu dla wybranych.
A gdzie w tym wszystkim jest Bóg? - Podobno to Jego narodzenie jest świętowane.
- Jest jak zawsze wyrzucony poza drzwi przepełnionych, gwarnych karczm - pośród prostaczków i Nikodemów, uczniów, którzy nie potrafili czuwać i płaczących Piotrów, nawróconych celników i nierządnic, które dostrzegły zło, jakiemu ulegają. Jest pośród osamotnionych sprawiedliwych i prześladowanych z powodu Jego Imienia, wśród zapomnianych, wśród rodzin aresztowanych i rozstrzelanych.
Jest wszędzie, gdzie oczekują Go szczere serca.
Poza Nim tylko pusty folklor i nowa twarz starego pogaństwa.
Portal Niezależna.pl zaproponował zestaw "prawicowo-konserwatywnych prezentów"
1.DLA FANÓW DOBREJ LITERATURY
Wojciech Cejrowski „Rio Anaconda”
Zysk i S-ka, 2008
2. DLA KONESERÓW DOBREJ MUZYKI I POEZJI
Przemysław Gintrowski „Tren do wierszy Zbigniewa Herberta”
Warner Music Poland, 2008
3. DLA WIELBICIELI SZLACHETNYCH TRUNKÓW
Wina gruzińskie w ceramice
Importer: WGM Sp. z o.o.
(do tej propozycji klub toruński dołącza swoją rekomendację)
4. DLA MIŁOŚNIKÓW POLSKIEJ HISTORII
5. ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski „Przemilczane ludobójstwo na Kresach”
Małe Wydawnictwo, 2008
6. Sławomir Cenckiewicz „Sprawa Lecha Wałęsy”
Zysk i S-ka, 2008
7. DLA PRAWICOWYCH KOMPUTEROWCÓW
Call of Duty 4: Modern Warfare
wyd. Activision, 2007
8. DLA MIŁOŚNIKÓW SERIALI
„24 godziny” [sezon 1] , reż Jon Cassar, Rodney Charters, Davis Guggenheim
USA, 2001
9. Compay Segundo – „Calle Salud”
Warner Music Poland, 1999
(podobnie jak w punkcie trzecim)
10. "DLA DWOJGA" LUB DLA CAŁEJ RODZINY
„Filary Ziemi” – gra planszowa
prod. Galakta, Kosmos
źródło: Niezależna.pl
Procesy pokazowe. Która z komercyjnych stacji po upadku telewizji publicznej wyemituje je jako pierwsza?
Antybohaterami w procesach będą ci, którym uroiło się, że wolno i trzeba mówić o wszystkim i wszystkich. Bo wprawdzie wolno mówić, ale nie o korporacjach, wybranych czasopismach i niektórych generałach. A jeśli już się mówi, to należy unikać prawdy, bo prawdą to można jedynie zaszczuwać. Dlatego nie wolno mówić o TYM generale, bo się zaszczuwa starego człowieka, który przecież nie chciał rozlewu krwi. Dlatego nie wolno powiedzieć, że pewna gazeta nie poświęca szczególnej uwagi i nadprogramowych ryz rocznicom „Wujka”, nie wolno powiedzieć, że „okrągły stół” to było przekazanie pałeczki innym zawodnikom tej samej drużyny. Nie wolno mówić o pewnym doktorze, ani o pewnym redaktorze.
Więc o czym wolno? Ci, którym wolno, wiedzą. A żeby wiedzieć, należy odbyć staż na „salonach”. Wtedy nie popełni się niezręczności i nie skończy przed salonowym plutonem jak pewien były prokurator generalny z królewskiego grodu i redaktor tygodnika z orłem w logo.
Zatem język ezopowy wraca do łask. Naukę warto zacząć już dziś.
Na zaproszenie toruńskiego klubu Gazety Polskiej oraz klubu dyskusyjnego Lepsze Państwo, w przededniu rocznicy wprowadzenia stanu wojennego Joanna i Andrzej Gwiazda odwiedzili Toruń.
Na spotkanie z Bohaterami Solidarności przybyli mieszkańcy Torunia i studenci. Goście odpowiadali na pytania o "okrągły stół", stan wojenny, oblicze lewicy,powiązania elit III RP z PZPR, oraz o grudzień '70.
Wolność od poprawności politycznej i nowomowy PRL/III RP sprawiła, że spotkanie zyskało charakter swobodnej wymiany myśli między Gośćmi i słuchaczami.
Po spotkaniu Państwo Gwiazda wraz z Panem Posłem Zbigniewem Girzyńskim oraz klubem Gazety Polskiej udali się pod tablicę upamiętniającą działaczy Solidarności, gdzie złożyli kwiaty i zapalili znicze. Wszyscy zebrani wspólnie odśpiewali Boże coś Polskę.
Ostatnim akcentem dnia było spotkanie ze studentami na Wydziale Nauk Historycznych UMK.
Już niebawem na kanale YouTube zamieścimy film ze spotkania.
Już dziś informujemy, że 12 grudnia (w najbliższy piątek) o godz. 17, w I LO im. Mikołaja Kopernika
ul. Zaułek Prosowy 1
toruński klub "Gazety Polskiej" organizuje spotkanie
z Joanną i Andrzejem Gwiazda.
Goście będą mówić m.in. o swojej książce Poza układem
ZAPRASZAMY!
Podczas rozprawy między Grzegorzem Braunem a Lechem Wałęsą, doszło do skandalicznego zdarzenia. Osoba z otoczenia Lecha Wałęsy, odepchnęła i uderzyła operatora telewizji.
Jeden z redaktorów Gazety Wyborczej oznajmił światu, że Lech Kaczyński sam jest sobie winien, że został ostrzelany. Najwidoczniej zdaniem Wyborczej czymś naturalnym dla Rosji jest ostrzeliwanie prezydentów sąsiednich państw i nie należy od Federacji Rosyjskiej oczekiwać zaprzestania tych praktyk. Natomiast w celu zachowania pokoju za wschodnią granicą, nie wolno drażnić Moskwy, tylko łagodnym głosem nakłaniać do nieagresji.
Autor tekstu nie dość, że strofuje niegrzecznego Prezydenta RP, który tym razem "przesadził", to jeszcze dzieli się z czytelnikami wizją globalnego konfliktu, który mogłaby wywołać śmierć Lecha Kaczyńskiego, gdyby został śmiertelnie raniony. Aż dziwne, że w tym miejscu nie poruszono kwestii tarczy antyrakietowej, która jakoś osobliwie irytuje Rosję, jak wiadomo, od zawsze miłującą pokój.
Co jeszcze doradzi GW z troski o mir ?
Rozwiązać polską armię, nie jątrzyć Katyniem, nie nużyć krytyką PRL-u, nie wypominać łagrów a już najlepiej zniknąć z mapy Europy?
Z utęsknieniem czekamy na kolejne pomysły.
Wszystko się zmienia, ale retoryka "humanistów" z Gazety Wyborczej okazuje się odporna na ewolucję. Wczoraj swoją mądrość zechciał zaprezentować światu ks. Andrzej Luter, publikując w Gazecie Wyborczej własnego autorstwa lament nad lustracją.
Po mającym wpłynąć na emocje wstępie, ks. Luter jako ostatni prawdziwy humanista i chrześcijanin III RP rozwija skrzydła i z każdym akapitem coraz bardziej traci kontakt z rzeczywistością. Szkoda czasu na omawianie tych piramidalnych bredni o miłosierdziu chrześcijańskim dla biednych ludzi z teczką w tle, którego to kilka miesięcy temu nie starczyło GW, by ująć się za bezbronnym i co najważniejsze nienarodzonym dzieckiem "Agaty". Wystarczy wspomnieć, że autor porównuje ks. Zaleskiego do Savonaroli i próbuje być złośliwy wobec Gazety Polskiej oraz pozostałych gazet, które nie uznają Wybiórczej argumentacji.
Warto jednak poświęcić chwilę i przyjrzeć się niedźwiedziej przysłudze, jaką ks. Luter oddaje abp Życińskiemu. Otóż opisuje jak to "zawsze trzy tytuły" przez kilka miesięcy sugerowały rzekomą współpracę arcybiskupa i dopiero "Tygodnik Powszechny" publikując w pewnym momencie obszerny artykuł Życińskiego, na jakiś czas położył kres nagonce na zaszczuwanego hierarchę. Dodaje, że Życiński udzielił wywiadu Katarzynie Kolendzie - Zaleskiej w TVN24. Jednym słowem, zdaniem ks. Lutra, o wiarygodności kapłana świadczy to, że media z grupy ITI są mu przychylne.
Ks. Luter powinien wiedzieć, że zanim coś napisze, lepiej, aby sprawdził, czy jego usłużność nie okaże się dla abp Życińskiego strzałem w plecy. Gdyby ks. Luter wiedział, że sekretarzem programowym TVN był Milan Subotić, który wedle ustaleń komisji weryfikacyjnej WSI współpracował z wojskowymi służbami PRL, to może zrozumiałby, że przychylność TVN czyni abp Życińskiego jeszcze bardziej podejrzanym.
Tylko, że zamiast rzetelnie przygotować materiał do artykułu, ks. Luter lubi, podobnie jak abp Życiński, upajać się swoim podrasowanym emocjami gawędziarstwem.
Może niech już ks. Luter przestanie pomagać arcybiskupowi, zanim zupełnie go pogrąży.Problemy z "Filozofami" dopiero się zaczęły. Odkurzono przestarzałe argumenty o nieludzkiej lustracji, nagonce na autorytety i żądnych krwi oszołomach z IPN-u lub nawet (o zgrozo!) z Kościoła.
Co robi "salon", aby ośmieszyć ludzi poszukujących prawdy? Kieruje się kilkoma sprawdzonymi chwytami:
1. Relatywizm moralny.
Relatywizm moralny wprowadzano przez cały PRL. Nie ma dobrych, nie ma złych ludzi - każdy jest trochę dobry, trochę zły, a najpewniej szary. Opinii publicznej próbuje się wmówić, że nikt z nas nie wie, jak zachowałby się na miejscu takiego werbowanego TW. W domyśle - sam też byś donosił i to na ciebie szukano by dziś "teczek", więc lepiej żyj i daj żyć innym, bo sam również nie jesteś kryształowy.
2. Donosił, ale nikomu nie zaszkodził.
Kolejny przykład manipulacji, bowiem każda informacja przekazana SB była użyteczna i szkodliwa dla charakteryzowanej osoby. Nawet najbardziej niewinna słabostka w rękach sprawnych manipulatorów mogła stać się groźnym narzędziem. Żeby zniszczyć i złamać człowieka wcale nie trzeba go katować, wystarczy dowiedzieć się, jakiej prawdy o sobie się wstydzi i upubliczniać te wiadomości, skazując go tym samym na utratę szacunku ze strony innych ludzi.
3. Deprecjonowanie poszukujących prawdy.
Historykom zarzuca się nierzetelność i stronniczość - tego rodzaju cyrk pod wodzą Lecha Wałęsy mogliśmy oglądać w czerwcu tego roku. Księżom, czy raczej księdzu, bo jedynie ks. Isakowicz - Zaleski ma czelność dochodzić prawdy na dużą skalę, zarzuca się zajadłość i niezgodną z Ewangelią postawę - wszak kapłan winien być jak baranek. Niestety domorośli teologowie zapomnieli o Jezusie wyrzucającym przekupniów ze Świątyni. Taka wizja kapłana "salonowi" i salonopodobnym nie odpowiada.
Ponad to wizerunkowi ostatecznie przyzwoitego TW, który choć donosił, to przecież nikogo nie zabił, przeciwstawia się obraz lustratora - terrorysty, który cały ład społeczny chce wysadzić w powietrze razem z rodzinami i przyjaciółmi TW.
I tak od dwudziestu lat. A czas ucieka i czy to się "Filozofom" podoba, czy nie, każdy kiedyś stanie przed niebieskim IPN-em i wtedy to już na pewno żadnej teczki nie przeoczą.
Czy nie lepiej zlustrować się teraz?
całość: polskatimes.pl
Agora, jak Agora, ale co się stanie z osieroconymi wyznawcami Ojca Redaktora? Rzeczpospolitej raczej nie zaprenumerują, Gazety Polskiej też, Opcji Na Prawo również, chyba, że zmieni nazwę na Opcję Na Lewo. Całej Rodzinie Gazety Wyborczej nie pozostanie nic innego, jak dołączyć do innej Rodziny, tej zameldowanej w Toruniu przy ul. Żwirki i Wigury 80. Ostatecznie nie jest im znowu tak daleko do siebie. Wspólny pogląd na lustrację już mają, co do reszty można się dogadać.
Zatem nie żałujmy Agory. Co ma być, to będzie. Na sierotki Rodzina zastępcza już czeka.
Po śmierci Mieczysława Rakowskiego Gazeta Wyborcza pogrążyła się w zadumie. No i wydumała jak wykorzystać śmierć premiera Rakowskiego w procesie wybielania komunistów.
Przyzwoitość zabrania mówienia o wadach zmarłego. Wyborcza wychodzi z tego samego założenia. Jednak na tym nie poprzestaje. Manipulując uczuciami czytelnika, buduje wizerunek Rakowskiego jako postępowego polityka doby PRL, można by rzec, bohatera nowej lewicy, która brzydzi się Łubianką a wzdycha do oświeconego humanizmu.
Wspomnienie o premierze zbudowane jest wokół jego Dzienników, w których daje wyraz swojemu rozczarowaniu komunizmem. GW przytacza starannie wybrane fragmenty, pozwalające zajrzeć w duszę autora. Wyłania się z nich obraz zagubionego ideowca, którego młodzieńcze urzeczenie systemem z czasem przeradza się w gorzkie rozczarowanie. Widzimy tragiczną niemal postać, obarczoną słabościami i wadami ale jednak szczerą, w głębi duszy szlachetną i niewinną, która jest outsiderem we własnej partii.
Resztki zdrowego rozsądku każą autorowi artykułu wspomnieć o kilku potknięciach Rakowskiego, jednak nie przesadza z krytyką. Nie daj Boże, przyszłoby komuś na myśl, że budowniczy minionego systemu miał więcej wad niż zalet.
Ten wizerunek uwiarygodnić ma pochlebny cytat ze Stefana Kisielewskiego i galeria zdjęć pokazująca premiera m.in. pośród członków SLD, którzy oczywiście z PZPR nie mają nic wspólnego. Jawi się na nich jako ciepły, starszy człowiek. Wzruszające.
Jak się okazuje, największym aktem heroizmu w opinii GW była ze strony premiera odmowa opublikowania w roku 1968 w redagowanej przez niego Polityce antysyjonistycznego tekstu. W opinii postulatorów z Czerskiej jest to wystarczający powód, aby wynieść kogoś na ołtarze III RP.
Widzimy zatem bohatera równie, jeśli nie bardziej, tragicznego jak Jaruzelski czy Kiszczak. Wszak życie w partii nie było różowe. A i dylematy się zdarzały.
I ani słowa o tym, że w czasach, kiedy młody Rakowski przeżywał ideologiczne uniesienia, w więzieniach mordowano akowców i innych przyzwoitych ludzi, zwanych przez nową władzę "bandytami" i "elementem". Żadnej wzmianki o tym, że tacy młodzi ideowcy ochoczo budowali system, który poczynił potworne spustoszenia w duszy Narodu. Można nawet dojść do wniosku, że to nie górnicy z kopalni Wujek, czy pomordowani opozycjoniści byli ofiarami a sami towarzysze partyjni, których marzenia o komunizmie w końcu musiały się rozwiać.
Należy zapytać: jak długo jeszcze Gazeta Wyborcza będzie miała Polaków za durniów, którzy są bezkrytyczni wobec jej manipulacji? Ile jeszcze czasu minie, zanim Nadredaktor zlituje się nad swoimi współpracownikami i dziennikarzami i zabroni im publicznego ośmieszania się podobnymi tekstami? Czy, aby zachować twarz, GW podobnie jak Rakowski obarczy odpowiedzialnością środowisko, dzięki któremu istnieje i okrzyknie siebie ofiarą czytelników żądających takiej wizji przeszłości?
Zaiste, Herbert miał rację.
Gazeta Wyborcza ma pecha.
Co chwilę jakiś złośliwy redaktor spoza "salonu" mąci spokój Gazety. A to wypomni tendencyjne artykuły publikowane w okolicach 13 grudnia, a to zdemaskuje jakiegoś TW, który miał posadę w GW, bo redakcja okazała mu "chrześcijańskie miłosierdzie" choć wiedziała o jego przeszłości, to znów ktoś śmie powątpiewać w zasadność "grubej kreski". Jeszcze inny domaga się odróżniania patriotyzmu od nacjonalizmu a najbardziej wredni chcą nazywać rzeczy po imieniu.
Żeby chociaż na tym się skończyło... Ale cóż począć, bogowie sprzysięgli się przeciwko redakcji z Czerskiej - po sądach włóczeni są "ludzie honoru", okazuje się, że pan prof. Bartoszewski to jednak zaledwie pan Bartoszewski, IPN ciągle istnieje a bezczelni redaktorzy niepokornych tygodników nadal nie chcą ucichnąć.
Ale i na tym nie koniec.
Bo oto ujawniono, że Człowiek Roku był Filozofem. Niby nic w tym złego, bo przecież GW nie ma nic przeciwko Filozofom, zwłaszcza jeśli taki "mędrzec" nikomu nie szkodził. Tylko, jak odwrócić od siebie uwagę zdziczałych lustratorów, którym może przyjść do głowy, że miast lustrować całe masy, wystarczy zlustrować krąg "autorytetów" i Ludzi Roku?
Swego czasu Nadredaktor oświecał tłumy wykładnią dziejów Polski i "prawdą" o Polakach. I tu nagle taki cios. Ulubieniec "salonu" doskonale wpasował się w grono obłudników.
Czy to nie okropne, że choć miłość GW i jej wybranków jest wzajemna, to jednak bez happy endu, bo zawsze z szafy wyleci jakaś teczka albo wyjdą na jaw romanse sprzed lat?
Gazeta Wyborcza naprawdę ma pecha.
kilka kwiatków:
Obłuda Kościoła - ten Kościół skupiony wokół GW rzeczywiście jest wyjątkowo obłudny
Maleszka
...a w nim:
- tekst Włodzimierza Suleja - "Niepodległa", przybliżający realia, w których rodziła się II Rzeczpospolita
- wnikliwa analiza manipulacji społecznościami demokratycznymi, jakiej dopuszczają się środowiska gejowskie lobbujące na rzecz obniżenia granicy wieku, powyżej której stosunek seksualny z dzieckiem nie będzie karany. Zdaniem autorki - Joanny Najfeld, jest to prosta ścieżka prowadząca do legalizacji pedofilii.
Więcej szczegółów na stronach NGP w tekście zatytułowanym " Ostatnie tabu rewolucji"
- artykuł Pawła Paliwody "Przemilczana zależność" odsłaniający kolejne aspekty problemu poruszonego przez Joannę Najfeld.
oto krótki fragment: " Mężczyzna molestujący chłopców jest pedofilem, ale i równocześnie homoseksualistą. To stwierdzenie można odwrócić; wielu homoseksualistów - w liczbach względnych może być to grupa uchwytnie liczebniejsza - to pedofile. [...]
Znakomita większość głosów za legalizacją pedofilii (lub w innym brzmieniu: radykalnego obniżenia granicy wieku dzieci, z którymi już wolno uprawiać seks), które szerzą się na Zachodzie, pochodzi ze środowisk homoseksualnych"
- artykuł Stanisława Żaryna "Amatorzy młodych chłopców" o skutkach wykreślenia w roku 1973 homoseksualizmu z listy zaburzeń psychicznych oraz o tragedii osób, które w dzieciństwie padły ofiarą pedofilów
- wywiad Leszka Misiaka z dr hab. Wiesławem Czernikiewiczem na temat źródeł i sposobów leczenia pedofilii
- dodatek IPN odnoszący się do propagandy PRL
- wreszcie uwagi Andrzeja Gwiazdy na temat Trockizmu
oraz wiele innych godnych polecenia tekstów
ZAPRASZAMY DO LEKTURY !
Toruński klub "Gazety Polskiej" zaprasza wszystkich mieszkańców Torunia i okolic do wzięcia udziału w obchodach 90. rocznicy odzyskania niepodległości.
Udział w uroczystościach przygotowanych przez władze miasta rozpoczniemy o 15.00 Mszą Św. w Kościele Garnizonowym (przy pl. św. Katarzyny).
Następnie udamy się pod pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego, gdzie odbywać się będzie dalsza część obchodów.
Przynieście flagi i przyłączcie się do klubowiczów.
Zapraszamy!
12 listopada o godz. 15.30 w auli Biblioteki Głównej w Toruniu przy ul. Gagarina 13, odbędzie się spotkanie z ks. Tadeuszem Isakowiczem - Zaleskim.
Tematem spotkania będzie ludobójstwo dokonane na Polakach przez OUN- UPA w świetle najnowszej publikacji ks.Isakowicza poświęconej temu tematowi, zatytułowanej „Przemilczane ludobójstwo na Kresach”
wstęp wolny
Zapraszamy!
więcej na temat książki: Przemilczane ludobójstwo na Kresach
"Tragedia Henryka Szwejcera, przedwojennego przemysłowca i powstańca śląskiego, dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Węglowego w Wałbrzychu, zaczęła się od przesłuchania jednego z jego współpracowników. Ten, oskarżony o pozornie błahy występek, nieopatrznie wyjawia parę nazwisk – w tym Szwejcera. Oficerowie Urzędu Bezpieczeństwa szybko chwytają trop. Henryk Szwejcer zostaje wraz z dwoma innymi pracownikami Zjednoczenia oskarżony o sabotaż. „Celem tego faszystowsko-hitlerowskiego spisku jest doprowadzenie do niewykonania Planu Trzyletniego ”– grzmią prokuratorzy podczas sfingowanego procesu. Oskarżeni początkowo nie przyznają się do winy. Lecz ubecy groźbami, obietnicami i torturami stopniowo łamią ich opór. Kiedy pół żywy i pozbawiony nadziei Szwejcer podpisuje spreparowane przez swoich oprawców zeznanie, nie ma już dla niego ratunku. Karą za zdradę Polski Ludowej może być tylko śmierć..."
źródło: Teatr Telewizji - Scena Faktu - Golgota wrocławska
kilka informacji odnoszących się do tematu spektaklu można również znaleźć na poniższej stronie:
Ostatni list przed egzekucją.
Wypowiedź Mirona Michaliszyna
Po zakończeniu sesji wstał greckokatolicki ksiądz Miron Michaliszyn i poprosił o zabranie głosu. Kto go do tej pory nie zobaczył teraz miał okazję, a ogromny złoty krzyż na jego piersi zwracał na siebie uwagę. Nastąpiła chwilowa konsternacja, a organizatorzy przez moment nie wiedzieli, co postanowić. Nie chodziło tyle o to, że obawiano się, iż powie jakieś bzdury, co zapoczątkuje dosyć ostrą polemikę czy też awanturę, chciano uniknąć spóźnienia, a referenci spieszyli się na pociąg. Nie była więc przewidziana dyskusja i zabieranie głosu przez publiczność. Ks. Miron najwyraźniej tego nie zrozumiał, wysunął bowiem za chwilę argument, ze jest demokracja. Trochę mnie to zdziwiło, ponieważ nie były to obrady parlamentu, a w ten sposób każdy włącznie ze mną mógł argumentować swoją prośbę o głos. Na początek ks. Miron zaatakował ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego względem osądzania nieodpowiedniego zachowania innych duchownych. Powiedział, że łatwo można przekręcić fakt pracy dla idei jednego człowieka, posiłkując się przykładem Iwana Franko, którego wiele lat uważano za komunistę. Zaczął też bardzo szybko cytować ukraińską pieśń w oryginale, „szanując”, jak to ujął „obecność młodego pokolenia”. Oczywiście młodzież nic nie zrozumiała. Być może część zrozumiałaby, gdyby zechciał mówić wolniej, a całość - gdyby zechciał przetłumaczyć. Wspominał o nie znalezionych ciałach Ukraińców z Kijowa poległych w walce z bolszewikami, o których też się nie mówi. Nie wiem jednak, czy był to argument, by usprawiedliwić milczenie o zbrodniach UPA tylko dlatego, że o innych ofiarach też się nie mówi. Żalił się również, iż jego ojciec, choć nie miał nic wspólnego z UPA, także został wysiedlony w operacji „Wisła”, co miało być może sugerować innej cele tej operacji niż zakończenie terroru UPA oraz uratowanie miejscowej ludności. [...]"
cz.1 http://www.wolgal.pl/art63.html
"W dniu 13 października 1982 roku podczas demonstracji w Nowej Hucie w pobliżu kościoła Arka Pana zginął dwudziestoletni Bogdan Włosik. Był elektrykiem w Wydziale Walcowni Zimnej Blach Huty imienia Lenina oraz uczniem trzeciej klasy technikum wieczorowego.
Zginął zastrzelony przez SBeka Andrzeja Augustyna."
więcej na:
http://www.darpoint.pl/pages/Bogdan%20Wlosik/Bogdan%20Wlosik.htm
